گل شش ماه

بخواب اصغــــــــر گلِ پژمردۀ من بخواب ای غنچۀ تیر خوردۀ من

گل نـــــــــــــازم چرا رنگت پریده لبت جــــــز اشک من آبی ندیده

بخــــــــــواب ای اصغرم بابا نیاید دگر از علقمـــــــــه اصغر نیاید

بخواب ای اصغرم شد مَشک پاره نبینی گوش هـــای بی گوشواره

علـــــــــی جان از دلم خبر نداری علی اصغر مـــــگر مادر نداری

گل ششمــــــاهه ام را حرمله چید مگر عـــــــمه گلویش را نبوسید

الهی حــــــــــرمله از غم بسوزی که دیگر حنجـــــر طفلی ندوزی

به چشم خـــویش می کردم نظاره گلوی اصــــــــغرم شد پاره پاره

مچین خـــــــــشت لحد تا من بیایم تمـــــــــــاشای رُخ اصغر نمایم

دوید او را گــــرفت با آه و زاری که ای اصغر، مگر مادر نداری